بهترین عیدی مهربانی است

آغاز سال

مردم شناسان را عقیده بر این است که محاسبه آغاز سال، در میان قوم ها و گروه های کهن، از دوران کشاورزی، همراه با مرحله ای از کشت یا برداشت بوده و بدین جهت است که آغاز سال نو در بیشتر کشورها و آیین ها در نخستین روزهای پائیز، زمستان و یا بهار می باشد.

نخستین محاسبه ی فصل ها، بی گمان در همه جوامع، با گردش ماه که تغییر آن محسوس تر و عینی تربود، صورت گرفت؛ اما به علت نارسایی ها و ناهماهنگی هایی که تقویم قمری، با تقویم دهقانی داشت، محاسبه و تنظیم تقویم بر اساس گردش خورشید انجام شد.

سال در نزد ایرانیان همواره دارای فصل نبود، زمانی شامل دو فصل : زمستان ده ماهه و تابستان دو ماهه؛ زمانی دیگر تابستان هفت ماه (از فروردین تا آبان) و زمستان پنج ماه (از آبان تا فروردین) بود و سرانجام از زمانی نسبتاً کهن به چهار فصل سه ماهه تقسیم شد. گذشته از ایران: «سال و ماه سغدی ها، خوارزمی ها، سیستانی ها در شرق و کاپادوکی ها و ارمنی ها در مغرب ایران، بدون کم وزیاد همان سال و ماه ایرانی است.»

 آغاز سال ایرانیان، هر چند زمانی دستخوش تغییر گردید ولی حمزه اصفهانی در کتاب «سنی ملوک الارض و الانبیاء» و ابوریحان بیرونی در «آثار الباقیه» می گویند که آغاز سال ایرانی، از زمان خلقت انسان (یعنی ابتدای هزاره هفتم از تاریخ عالم) روز هرمز از ماه فروردین بوده یعنی  وقتی که آفتاب در نصف النهار، در نقطه اعتدال ربیعی و طالع سرطان قرار می گرفت.

عید نوروز را چرا عید میگویند؟

یکى از پیغمبران بنام «ازقیل» بوادى رسید که اهل آن همگى مرده بودند از قیل عرض کرد خداوندا اینها را چگونه زنده خواهى نمود؟ امر شد که مقدارى آب بر روى خاکهاى آنها بریز و بخواه تا زنده شوند!. «ازقیل» مقدارى آب ریخت و از خداوند تقاضاى اعاده آنها را به حیات و زندگانى نمود. فوراً همگى زنده شدند و بین سى سال تا هفتاد سال مجدّداً زندگى نمودند یعنى از سى سال کمتر و از هفتاد سال بیشتر بود و این قضیّه در روز اوّل «حمل» یعنى روز اوّل بهار واقع شده باین واسطه روز اوّل فروردین را عید میگویند و کلمه عید مأخوذ از عود و اعاده است. ( الفین-ترجمه وجدانى ص999 )

عید حقیقی

حضرت على (ع) : ... هر روز که انسان خداى را نافرمانى نکند آن روز عید است.

بگفتا باید آن کس عید گیرد که ایزد طاعتش را در پذیرد

عبادت از خدا بر وى مزید است بر او آن روز نوروز است و عید است‏

و گر که بر خدا خیزد به عصیان نه عید است آنکه باشد روز خسران‏

اگر در فطر یا که فرو دینى اگر در بند دستورات دینى‏

خدا را کردى از خود شاد و خرسند نود عیدت برو بخرام و میخند

نه عید است آنکه پوشى ثوب فاخر بود عید ار شوى ایمن ز آخر

گنج حکمت یا احادیث منظوم ص 19 / عید حقیقى نهج البلاغه منظوم- 10 ص 304- 203

آری ! عید عودت از بدیها به خوبیها. از خوب ترین خوبیها، ترک گناست.

اما آنچه در ایران به عنوان عید سال نو مطرح است و بزرگ داشته می شود، آشکارا عودت از گناه کمتر به گناه برزگتر و بیشتر است. آخر باکدام فلسفه مشاء و اشراق یا حکمت متعالیه می شود، سیزده روز عید گرفتن را توجیه کرد و منطقی جلوه اش داد. از بس که این کار ایرانیها حرام بین و بدعت بزرگیست درست به اندازه کوه دماوند بل بزرگتر که برای توجیه آن بویژه سیزده بدرش ....

آری! ممکن که با شرع اوستایی و قانونی آتش پرستی توجیه مشروعیت داد که ...!!!

آنچه که در سال نو می باید

اول آن که دعا نباید فراموش شود. زیرا در روایات متعدید از پیامبر (ص) و امام علی (ع) و امام صادق (ع) در این روز اعمال عبادی زیادی از قبیل غسل و نماز روایت شده که اگر ما بدان اعمال عبادی موفق نشویم، مبادا دعای خیر برای خود و بستگان و کشور و مردم مان یاد مان رود. از آنجای که امنیت از با ارزشترین بزرگ ترین نعمت های الهی است که زیربنای؛ رشد فکری، دینی، علمی،صنعتی، اقتصادی، سیاسی و پایه و مایه ای تکامل انسان محسوب می شود؛ به همین دلیل در قرآن شریف بهترین و برترین انسانها، انسانهای مؤمن معرفی می نماید. زیرا هم و غم آنها تلاش در راه اجاد امنیت مردم است. یعنی نه تنها مردم از شر آنها در امین هستند، بلکه در راه امنیت مردم حتی جان شان را با تمام عشق و علاقه به بنده گان خدا در راه امنیت آنها فدا می کنند. مرحله پاین تری از مؤمنین، مسلمانان هستند؛ چنان که در روایات از رسول اکرم (ص) آمده است : مسلمان واقعی کسی است که مردم از شر دست و زبانها آنها در امان باشند.

لذا کسانی که امروز در راه امنیت مردم و ملت مظلوم ما جان شان را از دست می دهند؛ مجاهد فی سبیل الله شهید جاوید، در قلب های فرد فرد مردم ما از زن و مرد و کودگ و پیر زنده و شاهد و حاضر در زبان های ما با طلب مغفرت و فاتحه دعا خیر در حق آنها خداوند بالاترین مقام را خداوند بخشاینده مهربان، در بهشت به آنها عطا خواهد فرمود.

نوشته شده توسط : اسماعیل کاظمی

نظرات ديگران [ نظر]